Idea oddania Polski Maryi rodziła się długo w sercu Prymasa Wyszyńskiego. Zapoczątkowana w czasie uwięzienia, kontynuowana w latach Wielkiej Nowenny, zaowocowała Millenijnym Aktem oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi, Matki Kościoła (1966). Już podczas pobytu uwięzionego Prymasa w Komańczy nabierała swojego właściwego kształtu. Oto fragment wspomnień Marii Okońskiej z pobytu w Komańczy latem 1956 roku:
„Jednego dnia po południu zaczęliśmy mówić o oddaniu Polski w niewolę Maryi za wolność Kościoła w Polsce i na świecie, ku pomocy Kościołowi w ojczyźnie naszej i na całej ziemi. Gdy Ojciec osobiście oddał się Maryi w Jej macierzyńską niewolę, w Stoczku, 8 grudnia 1953, zaczęła go nurtować ta myśl. Tak samo oddać Polskę! Jesteśmy jako naród ciągle w niewoli niechcianej, która jest męką naszej ojczyzny. Oddajmy się więc aktem dobrowolnym w niewolę „chcianą”, którą sami sobie wybierzemy, dla ratowania Kościoła i zagrożonej wiary narodu. Takie oddanie uratuje wiarę, bo Maryja jako nasza jedyna Pani i Dziedziczka, nie pozwoli nam jej utracić. Takie oddanie może stać się wstrząsem moralnym i religijnym dla narodu. Równocześnie uczyni nas narzędziem pomocy Kościołowi Powszechnemu i tak strasznie umęczonemu Kościołowi w Polsce. Polska niewolnikiem Matki Chrystusowej – za Kościół święty!
Gdyśmy się tak na ten temat narozmawiali, powiedziałam Ojcu, że choć jestem samą nędzą i słabością, czuję, że jako niewolnik Maryi za niego, jestem w Jej dłoniach nawet jego pomocą. Tak samo będzie z Polską; jako niewolnik Maryi, słaba grzeszna, pełna wad, stanie się pomocą Kościoła nie tylko u nas, ale w całym świecie: „Ojcze, to cudowna sprawa! Gdy wyjdziesz na wolność, oddasz Polskę w niewolę Matki Najświętszej za Kościół Jej Syna”. (M. Okońska, Z misją do Komańczy).
Po powstaniu Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego 16 maja 1956 r., przed uroczystym ich złożeniem 26 sierpnia tego roku trwał okres przygotowań, w którym z wielkim oddaniem uczestniczyły członkinie Instytutu, podobnie jak w kolejnych latach pracy na chwałę Maryi w naszej Ojczyźnie.
Duchowe córki Prymasa Wyszyńskiego oddają siebie w niewolę miłości Maryi za Ojca Świętego, Kościół Chrystusowy i Ojczyznę. Najświętszej Maryi Pannie oddają wszystkie osoby, które Pan Bóg stawia na ich drogach życia i przez Maryję przedstawiają Mu ich pragnienia, troski i bóle. Maryi powierzają też troskę o całą naszą Ojczyznę.